Strona główna forum ‹ Inne ‹ Dyskusje na inne tematy

[Madame Glissando]

Z tego wszystkiego czytałam tylko Iwaszkiewicza o Bachu. Podobało mi się, fajny styl, informacji też całkiem sporo

[Tezeusz]

- Mika Waltari "Czarny Anioł" - historia francuskiego rycerza walczącego w obronie Konstantynopola w 1453 roku. Jest piękna ale jednocześnie niesamowicie dołująca. Zakończenie to majstersztyk.

Ano, czytałem to kilka lat temu. Fajna rzecz. Znasz coś ciekawego w zbliżonym stylu? Sam miałem się zabrać za Krzyżowców Zofii Kossak-Szczuckiej, ale jakoś do tej pory tego nie zrobiłem.

[Madame Glissando]

Pozwolę sobie coś dodać

Z książek Miki Walteriego znam i polecam jego Egipcjanina Sinuhe. Genialna powieść obyczajowa , osadzona w realiach starożytnego Egiptu, bardzo życiowa, pouczająca i pisana świetnym stylem.

[Gajusz_Swetoniusz]

Z tego wszystkiego czytałam tylko Iwaszkiewicza o Bachu. Podobało mi się, fajny styl, informacji też całkiem sporo

Widziałem tą książkę w sklepie Empiku. Niestety z jakiegoś powodu nie chcą mi jej wysłać z opcją odbioru osobistego w sklepie. Nie wiem o co chodzi. Format? Książki i płyty zamawiałem tam zawsze bez problemu. Aha, opcja odbioru jest wyjątkowo ważna dla mnie, ostatecznie poszukam na Allegro.

- Mika Waltari "Czarny Anioł" - historia francuskiego rycerza walczącego w obronie Konstantynopola w 1453 roku. Jest piękna ale jednocześnie niesamowicie dołująca. Zakończenie to majstersztyk.

Ano, czytałem to kilka lat temu. Fajna rzecz. Znasz coś ciekawego w zbliżonym stylu? Sam miałem się zabrać za Krzyżowców Zofii Kossak-Szczuckiej, ale jakoś do tej pory tego nie zrobiłem.

Z Zofii Kossak-Szczuckiej czytałem Puszkarza Orbano, jest dobra, ale o ile pamiętam to na pewno nie jest kierowana do dorosłego czytelnika. Z tematu Konstantynopola 1453 czytałem jeszcze A place called Armageddon C.C. Humphreysa ale ta nie umywa się w żadnym wypadku do książki fina.

Jeżeli niekoniecznie szukasz powieści to bardzo dobre monografie to książki S.Runcimana i R.Crowleya.


Za to jeśli chodzi o atmosferę oblężonego miasta, to jest książka Bogusława Sujkowskiego "Miasto przebudzone" o III wojnie punickiej. Na początku dosyć naiwny wątek przygodowy może razić, ale reszta gdy z czasem zaczyna się wojna, oblężenie i agonia miasta jest niesamowicie opisana.

Pozwolę sobie coś dodać

Z książek Miki Walteriego znam i polecam jego Egipcjanina Sinuhe. Genialna powieść obyczajowa , osadzona w realiach starożytnego Egiptu, bardzo życiowa, pouczająca i pisana świetnym stylem.

Słyszałem o tej książce. Może to dziwnie zabrzmi, ale M.Waltariego znam właściwie bardziej jako autora kryminałów, które wcześniej wszystkie poznałem. Z jego książek historycznych oprócz "Czarnego Anioła" czytałem jeszcze jedynie Mikael Hakima, ale jakoś nie przypadł mi do gustu.

[Madame Glissando]

Ja tego Iwaszkiewicza miałam stare wydanie, z 1985 roku. Nie wiedziałam że istnieje nowe.

Może się trochę zagalopowałam nazywając Egipcjanina Sinuhe powieścią obyczajową Właściwie trudno tę książkę zakwalifikować do jakiegoś konkretnego gatunku.

- Mika Waltari "Czarny Anioł" - historia francuskiego rycerza walczącego w obronie Konstantynopola w 1453 roku. Jest piękna ale jednocześnie niesamowicie dołująca. Zakończenie to majstersztyk.

Sinuhe też jest właśnie trochę pesymistyczny, ale warto spróbować

Co do Zofii Kossak... wzięłam się kiedyś za jej Bez oręża, ale po jakichś trzech rozdziałach się zniechęciłam... Za ciężki styl dla mnie Nie chcę nikogo zniechęcać, bo może Wam jej twórczość przypadnie do gustu, ale moje osobiste odczucia są właśnie takie.

[Gajusz_Swetoniusz]

Stałem się posiadaczem biografii J.S.Bacha autorstwa J.Iwaszkiewicza oraz Ernesta Zavarsky-ego. Polecam obie.

Publikacja Iwaszkiewicza jest znacznie mniejsza objętościowa ( 100 stron z haczykiem ) i jest dobra, dla kogoś kto chciałby cokolwiek dowiedzieć się o życiu i twórczości Lipskiego Mistrza i interpretacji Jego najbardziej znanych utworów. Książka Zavarsky-iego ( 600 stron ) to inna para kaloszy. Życie prywatne Bacha opisane szczegółowo ( tak jak chciałem ), dużo o muzyce, ciekawostki i trochę o interpretacji utworów przez wieki, sporo o starszych wykonaniach. Jest dołączony spis BWV.

Najgorsze jest to, że przez ten spis uzmysłowiłem sobie jak mi jeszcze dużo brakuje w mojej płytotece Bachotece

[clavia]

Ostatnio przestałam czytać biografie muzyków i pozbyłam się wszystkich z domu. Miałam bawet książkę "Chopin w oczach swoich uczniów". Na szczęście poszły na dobry cel. Nie to, żeby mnie już nie interesowała klasyka czy kompozytorzy. Po prostu szanuję prywatność ludzi czy to żywych czy to zmarłych i nie czytam informacji prywatnych, bo np. Chopin pisał listy np. do mamy a nie do całego świata (był skrytym i nie lubił mówić o sobie i swojej rodzinie). W związku z tym czytaliście może o Mendelssohnie autorstwa jego siostrzeńca Wilhelma Hensel? Chciałbym mieć ale jeden tom po angielsku kosztuje ponad 200zł.

[Urlicht]

Zaczęły się u mnie już dni wolne (od wielu lat nie miałem tak dobrze), zatem więcej czasu na czytanie.
Nie skończyłem jeszcze "Kochaj bliźniego swego" (Remarque), gdzie m.in. pojawia się wątek skrzypka, grającego na dworcu muzykę Schumanna i Schuberta. Przedwczoraj kupiłem kolejną książkę, w której przewija się motyw muzyki, nie tylko klasycznej.
Chyba w każdym salonie prasowym teraz kupicie tę powieść aktualnego noblisty:

Kazuo Ishiguro. "Nokturny".

Miłej lektury ☺

[Urlicht]

Polecanego Noblistę przeczytałem 2 – 3 dni temu. Nie zachwycił mnie; przeszedł, gdyż przełamał kolejne światowe bariery. Ale przynajmniej skończyłem czytać, co nie udało się mi w przypadku „Perełki” Modiano. Dylana w tej kategorii nie zaakceptowałem w ogóle, chociaż „Odpowie ci wiatr" lubię, grywam i śpiewam; tu chodzi o coś zupełnie innego. Aleksiejewicz przeczytam, gdy wciśnie się mi w ramy czasowe i finansowe.

[Chiarodiluna]

Niewyobrażalny upał tej wiosny nie sprzyja niczemu, poza przesiadywaniem na Forum Symfonika lub czytaniu w piwnicy.

Za każdym wielkim i spełnionym mężczyzną stoi niejednokrotnie jeszcze większa i zazwyczaj ...spełniona w poświęceniu kobieta, choć niekoniecznie lub zazwyczaj, nie tak sławna jak on sam.



Reyes Monforte - „Rosyjska namiętność” : solidna warsztatowo, wielkorozmiarowa beletryzowana powieść historyczna o tragicznych losach rodzinnych i osobistych Sergiusza Prokofiewa, wynikających bezpośrednio z podjęcia dalece niefrasobliwej decyzji.



Carolina Codina (Lina Prokofiev), córka hiszpańsko-rosyjskiego małżeństwa artystów, po powrocie z Ameryki do Europy, wiedzie u boku sławnego już męża szczęśliwe życie ówczesnej paryskiej Bohemy, pisanej przez duże „B”, bo to życie pełne blichtru i dalece odległe od puccinowskiej scenerii suchotycznej egzystencji jego Mimi i Rodolfo. Kompozytor, zmanipulowany w podobny sposób jak pisarz Maksym Gorki, kończy szczęśliwe lata swoje i bliskich wraz z realizacją decyzji o powrocie do Związku Radzieckiego. Na ziemiach stalinowskiego terroru, po okresie krótkotrwałej iluzji bycia cenionym przez komunistyczny reżim, żona Lina zostaje oskarżona o szpiegostwo. Jest torturowana, a w końcu skazana na morderczą pracę w łagrze, w miejscu gdzie głód odbiera siłę woli na cokolwiek.

https://ciekawostkihistoryczne.pl/2017/06/26/imperium-pogardy-co-byly-gotowe-zrobic-kobiety-by-przetrwac-w-stalinowskim-gulagu/

Życie w, tudzież wyjazd do szmatławego kraju powoduje, że nie trzeba specjalnie wzywać nieszczęść, bo odnajdują nas one już same. Na każdego w takim kraju znajdzie się paragraf, a nawet jeśli nie, to nic nie szkodzi, bo naprędce, np. w osiem nocnych godzin, można go wymyślić i uchwalić, bez vacatio legis. Warto o tym zawsze pamiętać, póki jeszcze polityczni oprawcy pozwalają oddawać podwładnym głos we wspólnych sprawach. Od pewnego, zwykle nieuchwytnego momentu, pozwalać bowiem ostatecznie przestają.

Przygodę z czasem trudną, modernistyczną muzyka kompozytora można zatem zacząć nietypowo, od dramatycznie pouczającej lektury hiszpańskiej dziennikarki i pisarki.

A to forum i tak już jest martwe tak na prawdę. Pozdrawiam ! (okoliczności: 10.06.2018, ciężki upał, 33^C)

Powyższy wpis dedykuję za Magnusem upadającemu Forum Symfonika PL.

[Chiarodiluna]

Paweł Jasienica (żolnierz, patriota, pisarz) i jego smutna, acz prawdziwa historia Polski po schyłek XVIII wieku w felietonach historycznych:



Dla wielu setna rocznica odzyskania niepodległości to tylko okazja do prostej i płytkiej celebracji, czemu miał posłużyć także dodatkowy dzień wolny od pracy. Prawie dla nikogo nie stanowi to przyczynku do krytycznego namysłu nad historią.

W tej prawdziwej i pozbawionej fałszu gloryfikacji historii zobaczymy zogniskowaną jak w soczewce dalece przykrą mentalność nadwiślańskiej słowiańszczyzny, bezrefleksyjne gonienie za króliczkiem z wilkami pozostawionymi we własnym obejściu, skutki zaniechania potrzebnych i mądrych reform, konserwatywne uwstecznienia, zgubny w rezultatach mariaż ‘Tronu’ z ‘Ołtarzem’, nielojalność, hołdowanie racji stanu i służbę na rzecz obcych stolic, a nawet hańbę zdrady własnych interesów, nieustającą obfitą daninę krwi, dowody, że spóźniona refleksja nie rekompensuje poniesionych szkód już nigdy w przyszłości, co skutkuje pozostawaniem na długo, jeśli nie na zawsze zaściankiem.

To powyższe fakty zadecydowały ostatecznie o upadku państwa, a następnie po wielu latach o jego szczęśliwym odrodzeniu, głównie w wyniku wydarzeń zewnętrznych (skutków tzw. Wielkiej Wojny). Natomiast większość współczesnych krajów Europy nie ma podobnego święta w swoim kalendarzu. I to jest miara ich pozycji i sukcesu. Nie muszą bowiem świętować odwiecznej oczywistości.


Marek Borucki - Wielcy zapomniani Polacy, którzy zmienili świat:



W tym gronie opisani i muzycy: Ludwik Bronarski, Józef Hofmann, Wanda Landowska, Roman Maciejewski, Maria Szymanowska.