Strona główna forum ‹ Muzyka klasyczna ‹ Muzyka solowa i kameralna

[chlebik]

Zanim nasze forum zostanie zarchiwizowane chciałbym zasięgnąć opinii szerokiego grona. Wracam do rozszerzania swojej płytoteki - po koncertach skrzypcowych i fortepianowych, przyszła kolej na utwory 'solo'. Jakie Waszym zdaniem cykle/opusy powinny koniecznie znaleźć się w płytotece przeciętnego Chlebika?

Zakupiłem już choćby sonaty fortepianowe Beethovena, suity wiolonczelowe Bacha, trochę klasycznej gitary. Pytam właśnie o tego typu zestawy, najlepiej całościowe nagrania w zacnym wykonaniu.

[Chiarodiluna]

Proponujesz bardzo rozległe zagadnienie. Nawet przy zawężeniu epoki twórczej nie byłoby wcale łatwiej. Zapytanie słuszne, bo w takich znanych leksykonowych przewodnikach tematycznych Polskiego Wydawnictwa Muzycznego zupełnie nie ma zaakcentowanej gradacji znaczenia opisywanego dzieła. A przecież to nieprawda, że wszystko jest równie wartościowe.

Cykl rozwojowy sonat Beethovena to jak najbardziej właściwy wybór. Bardzo ciekawi, co konkretnego wybrałeś z ogromu istniejących propozycji.

[Arturo]

Tak na moje oko to: od Bacha wszystko od BWV 1001 do 1013, a to i tak tylko mała część na solo od Bacha jednak ten przedział znam najlepiej i polecam nie tylko ja. Warto pomyśleć też o utworach organowych
Na pewno nie obędzie się bez Sonat Hydna i Mozarta skoro lubisz Beethovena. Do tego Impromtus i Sonaty Schuberta i być może Moment Musicaux.
Myślę tez o Scarlattim i Clementim, którego podziwiał Beethoven. Z kolei skrzypce ładnie też pisali Pisendel czy Ysaye. Powodzenia! Rzeczywiście duży obszar do poszukiwań. Nie wymieniłem kompozytorów, których mniej cenie takich jak Brahms, Schumann, Debussy, a są na pewno w kanonie więc można by wymieniać długo...

[chlebik]

Cykl rozwojowy sonat Beethovena to jak najbardziej właściwy wybór. Bardzo ciekawi, co konkretnego wybrałeś z ogromu istniejących propozycji.

Stephen Kovacevich w pełnym wydaniu takim jak to - https://www.classicselectworld.com/prod ... telles-9cd - nie pomnę już teraz co stało za tym wyborem, gdyż kupiłem je na samym początku gromadzenia płytoteki.

[Chiarodiluna]

Nie słuchałem nigdy tego wykonania. Z ciekawości nawet samej więc sprawdzę.

[Prem]

Spraw sobie koncerty Vivaldiego na różne instrumenty, nie tylko na skrzypce. Szczególnie polecam op. 6 na flet

[Arturo]

Ale jemu chodziło o utwory "solo".

[Chiarodiluna]

Na obrzeżach zaproponowanego przez Ciebie tematu głównego funkcjonują zjawiska uzupełniające.

1. Dzieła uznawane za szczególnie wartościowe przez nobliwych muzykologów, ale mało akceptowane przez szerokie grono odbiorców (sonaty fortepianowe 6 i 7 Prokofiewa, Sonata nr 2 Ivesa, Sonata Berga). I całkowicie odwrotnie, te lekceważone przez muzykologów, a pochłaniane przez młodych odkrywców muzyki klasycznej na początku rozwoju swoich zainteresowań. Czym jest zatem owo must-have, poza niekwestionowanie oczywistym repertuarem takich sonat Beethovena?

2. Bogata twórczość na 2 fortepiany, powstała w związku z dawnymi salonowymi zwyczajami kulturowymi wspólnego muzykowania, które obecnie już nie funkcjonuje. Partytury te są mniej popularne, a nawet zapomniane, a i wymagające w erze indywidualizacji porozumienia 2 pianistów świadomie decydujących się na funkcjonowanie w duecie. Jest istotnie mniej takich konsekwentnie realizowanych przypadków, od karier czysto solowych (Tal & Groethuysen – muzyka Schuberta).


Uwielbiam nastrojową ewolucję wolnego tematu w jego kolejnych kilku wejściach!
Ale czy to jest must-have?

3. Solowe dzieła w swoim oryginale, które ewoluowały z czasem do składu mnogiego i dziś najbardziej będące znane z tego drugiego aspektu wykonawczego (Obrazki z wystawy, Z czasów Holberga, Karnawał zwierząt).



4. I całkowicie do tego odwrotny nurt rearanżacyjny, redukujący dzieła orkiestrowe i wokalne do instrumentu solowego (chociażby taka Pulcinella). Na swoim etapie zainteresowań, kiedy słucham już powrotnie głównie tej ulubionej muzyki, szczególnie mnie ten aspekt interesuje.